ابراهمیان، کریستینه. (1399). بازنگری برنامه درسی آموزش معماری ایران بر اساس رویکرد راهبردی با تأکید بر پیوند نظریه و عمل (رساله دکتری). دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سمنان، دانشکده فنی و مهندسی.
- اخوان ذاکری، مهریز. (۱۳۹۹). مدرسة هنرهای زیبا [آموزش معماری از بوزار تا انسا]. هنرنگار، ش ۱، ۸۴- ۹۳.
- بانیمسعود، امیر. (۱۳۹۱). معماری معاصر ایران در تکاپوی بین سنت و مدرنیته. تهران: هنر معماری قرن.
- بانیمسعود، امیر. (۱۳۹۹). معماری معاصر در ایران؛ از سال۱۳۰۴ تا کنون. مشهد: کتابکده کسری.
- بهشتی، سید محمد. (۱۳۹۷، ۱۶ اردیبهشت). «امتناع از زمینه، ابتلای معاصر». اعتماد، ش ۴۰۸۰، ۱۶.
- بیتی، حامد، قرهبگلو، مینو و نظرزاده عنصرودی، ائلناز. (1400). میزان کارآمدی برنامه مصوب آموزش مسکن (طرح معماری 5) بر اساس انتظارات جامعه حرفهای از فارغالتحصیلان رشته معماری (بررسی موردی: جامعه حرفهای شهر تبریز). نامه معماری و شهرسازی، 33، 127-143.
- جمیری، وحیده. (1389). بررسی برنامه درسی رشته مهندسی معماری در مقطع کارشناسی: یک مطالعه کیفی (پایاننامه کارشناسی ارشد). دانشگاه تبریز، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی.
- جمیری، وحیده، فتحی آذر، اسکندر، پاکدل فرد، محمدرضا و حاتمی، جواد. (1389). بررسی میزان انطباق برنامه درسی رشته کارشناسی مهندسی معماری با نیازهای بازار کار در ایران. مطالعات برنامه درسی آموزش عالی، 2، 111-133.
- حجت، عیسی. (۱۳۸۱). حرفی از جنس زمان نگاهی نو به شیوه های آموزش معماری در ایران. هنرهای زیبا، -(12)، 50-58.
- حجت، عیسی. (۱۳۹۱). سنت و بدعت در آموزش معماری. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- رضایی، الهام. (۱۳۹۹). آموزش معماری در ایران [شکلگیری آکادمیک به سبک بوزار]. در هنرنگار، ش ۱، ۷۲- ۸۳.
- رنجبر کرمانی، علیمحمد. (1399). بهبود کارآیی شیوه آموزش تاریخ معماری. مطالعات معماری ایران، 18، 5-24.
- زندی محب، آرزو (1400). اصول آموزش معماری سنتی در گذشته با استفاده از فتوت نامه ها. اثر، 42(1 )، 82-97.
- سامیر، آلاله، کریم آبادی، حسین، و میرزاکوچک خوشنویس، احمد. (1400). تأثیر شیوة آموزش معماری دانشگاه های تهران و شهید بهشتی بر سبک آثار معماری (سال های 1340-1370). نخبگان علوم و مهندسی، 6(3 )، 149-161.
- سپهری، یحیی. (۱۳۹۶). تاریخ آموزش طراحی معماری در دانشگاه شهید بهشتی دوره تکوین. تهران: دانشگاه شهید بهشتی، روزنه.
- سپهری، یحیی و حجت، عیسی. (1399). نظام آموزش آتلیهای دانشکدة هنرهای زیبا: شرح برنامة آموزش طراحی معماری در دهة ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ش. نشریه هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی، 25(2)، 5-15.
- صفامنش، کامران و منادیزاده، بهروز. (۱۳۷۸). تحولات معماری و شهرسازی در فاصله سالهای ۱۲۹۹- ۱۳۲۰ش. دومین کنگره تاریخ معماری و شهرسازی ایران، ج ۲، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور.
- طاقی, زهرا. (1374). نگاهی به آموزش معماری در دوران معاصر. صفه، 5(2)، ۵۴- ۶۲.
- قدوسیفر، سیدهادی، اعتصام، ایرج، حبیب، فرح، و پناهی برجای، هاجر. (1391). آموزش سنتی معماری در ایران و ارزیابی آن از دیدگاه یادگیری مبتنی بر مغز. مطالعات معماری ایران، 1(1)، 39-58.
- قیومی بیدهندی، مهرداد و سپهری، یحیی. (1395). تاریخ آموزش طراحی معماری در دانشگاه شهید بهشتی (دانشگاه ملی ایران)، مرحلۀ تکوین. صفه، 26(3), 25-40.
- عبداللهزاده، محمد مهدی. (۱۳۸۸). معمار دورة گذار: نگاهی به خاطرات ممتحنالدوله. گلستان هنر، ۵ (۱). ۵۳- ۶۳.
- علایی, علی. (1389). افزایش تعداد پذیرفته شدگان رشته مهندسی معماری و تبعات آن. صفه، 20(2)، 41-48.
- غرویالخوانساری، مریم. (۱۳۹۹). نقد و آسیبشناسی آغاز آموزش معماری در مدرسه هنرهای زیبا: از ورود سیستم بوزار تا سال ۱۳۴۸. هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، ۲۵ (۳)، ۶۱- ۷۲.
- غرویالخوانساری، مریم. (۱۴۰۰). واکاوی ریشههای تحول و نقد دوره دوم آموزش معماری در دانشکده هنرهای زیبا (۱۳۴۸- ۱۳۵۹). هنرهای زیبا- معماری و شهرسازی. ۲۵ (۱)، ۵۷- ۶۸.
- غرویالخوانساری، مریم. (۱۴۰۱). مقایسه و بررسی دو سیستم آموزشی دانشکدۀ هنرهای زیبا در رشتۀ معماری، از تأسیس تا تحولات ۱۳۴۸ش و از آن تاریخ تا انقلاب فرهنگی. صفه، ۳۲ (۱)، ۴۱- ۵۶.
- کاف، دانا. (۱۳۸۲). مهارتهای اجتماعی طراحی در حرفه و آموزش معماری. صفه، 13(2)، ۱۱۹- ۱۳۳.
- مطیعی، بابک، مهدیزاده سراج، فاطمه و بایزیدی، قادر. (1397). رهیافتی بر آموزش پویا و هدفمند دروس پایه معماری. فناوری آموزش، 13(1)، 191-202.
- معظمی، منوچهر و حجت، عیسی. (1396). ریشههای گسست و گم گشتگی فرهنگی در معماری معاصر ایران. معماری و شهرسازی آرمان شهر، 10(21)، 103-112.
- میرجانی، حمید. (۱۳۸۹). استدلال منطقی به مثابه روش پژوهش. صفه، (۵۰)، ۳۵- ۵۰.
- ناریقمی، مسعود. (1398). نگرش انتقادی اسلامی: رویکردی برای آموزش کاربردی تاریخ معماری اسلامی. پژوهشهای معماری اسلامی، 25، 95-114.
- ندیمی، حمید. (۱۳۷۵). آموزش معماری، دیروز و امروز. پژوهش و برنامهریزی در آموزش عالی، ۱۳ و ۱۴، ۱۳- ۴۶.
- نیدریچ، کریستین و النیلد کاردوزو. (۱۳۹۹). پسا ۶۸ و رفورم در آموزش معماری. هنرنگار، ۱، ۱۰۶- ۱۱۷.
- یاران، علی. تاثیرات نقش آموزش معماری و پرورش معمار برسیمای شهرهای تاریخی. نشریه علمی مرمت و معماری ایران. ۱۳۹۱; ۲ (۳) :۵۱-۶۲
Alberti, L. B. (1986). The Ten Books of Architecture (J. Leoni, Trans.). Dover Publications.
Britannica, T. Editors of Encyclopaedia. (2023, February 9). Academy of art. Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/art/academy-of-art
Collins, P. (1979). The eighteenth century origins of our system of full-time architectural schooling. Journal of Architectural Education, 33(2), 2-6.
Cunningham, A. (1980). Educating around architecture. Studies in Higher Education, 5(2), 131-147.
Djalali, A. (2015). The architect as producer: Hannes Meyer and the proletarianisation of the Western architect. Footprint, 9(2), 27-46.
Gribat, N., & Meireis, S. (2017). A critique of the new ‘social architecture’ debate. City, 21(12), 779-788.
Griffin, A. (2020). The rise of academic architectural education: The origins and enduring influence of the Academie d’Architecture. Routledge.
Groat, L. N., & Wang, D. (2013). Architectural research methods. Wiley.
Hoteit, A. (2016). Architectural education in the Arab world and its role in facing the contemporary local and regional challenges. Canadian Social Science, 12(7), 1-7.
Incedayi, D. (2005). Architect as a facilitator: The changing education (of architecture). In EAAE Prize 2003-2005: Writings in Architectural Education (pp. 112-129). EAAE.
Khorshidifard, S. (2019). Augmented and humble: Spaces for social responsibility learning in architectural education. In LESS TALK | MORE ACTION: Conscious Shifts in Architectural Education (pp. 48-54). ACSA Press.
Kostof, S. (1986). The education of the Muslim architect. In Architecture education in the Islamic world (pp. 1-7). Concept Media Pte. Limited.
Kramer, K. L. (2012). Social responsibility in architectural education. American Transactions on Engineering & Applied Sciences, 1(3), 265-317.
Labatut, J. (1979). History of architectural education through people. Journal of Architectural Education, 33(2), 22-24.
Lucassen, J., De Moor, T., & van Zanden, J. L. (2008). The return of the guilds: Towards a global history of the guilds in pre-industrial times. International Review of Social History, 53(S16), 5–18.
Middleton, R. (1959). Francois Blondel and the Cours d'Architecture. Journal of the Society of Architectural Historians, 18(4), 140-148.
Moravanszky, A. (1997). Educated evolution: Darwinism, design education, and American influence in Central Europe, 1898-1918. In M. Poliak (Ed.), The education of the architect (pp. 113-138). The MIT Press.
Schwartz, C., Morthland, L., & McDonald, S. (2014). The making of architects: Knowledge production and legitimation in education and professional practice. Architectural Theory Review, 19(1), 76–91.
Siebenbrodt, M., & Schobe, L. (2018). Bauhaus 1919-1933. Parkstone Press International.
Sturges, W. K. (1952). Jacques-François Blondel. Journal of the Society of Architectural Historians, 11(1), 16–19.
Tomita, H. (2017). Hannes Meyer’s scientific worldview and architectural education at the Bauhaus (1927-1930). The ACDHT Journal, (2), 28-40.
Weiner, F. (2005). Five critical horizons for architectural educators in an age of distraction. In EAAE Prize 2003-2005: Writings in Architectural Education