دانشوران کوشیده‌اند بر اساس نحله‌های مختلف زبانشناسی و تعمیم آنها در حوزه معماری، به بیان سرشت زبانی معماری بپردازند. دیدگاه‌های مختلف متاثر از فلسفه یا حکمت، تلقی‌های مختلفی از زبان ارایه نموده‌است و از این رو تبیین‌های متنوعی از معماری به مثابه زبان اندیشیده شده‌است. در تمامی جستجوهایی که انجام شده‌است، زبان معماری وابسته به ریشههای تفکر در نوع جهان بینی یک گفتمان خاص سنجیده شده‌است. نوشتار حاضر تلاش کرده‌است زبان معماری را در اتصال به ریشه‌هایی از هستی مورد مطالعه قرار دهد. به بیان دیگر، به زبان معماری به مثابه زبانی در امتداد زبان هستی در قالب تحقیقی در مدخل موضوع بیندیشد. روش تحقیق به صورت ترکیبی از استدلال منطقی و توصیفی-تحلیلی می‌باشد.
در نتیجه تحقیق؛می‌توان گفت زبانی برای معماری وجود دارد که خاصیت خود را مرهون شناخت انسانها از هستی است. تکیه بر فهم هستی و شیوه‌های بودن در هستی چارچوبی برای فهم آن می‌گشاید. از اصول مترتب بر زبان معماری، اصل ظهور، تشابه، تفرد، تفاهم، تحول و توصل است. از استعدادهای این زبان، استعداد معناداری، روایت حیات انسان، متبلور ساختن توصیفات، ایجاد مامن، استعداد ایجاد پذیرش، ایجاد لطافت، خویشاوندسازی، استعداد منحصر به فرد بودن بیان می‌شوند.از وجوه آن تقرب به فهم استعدادهای مصالح، تقرب به قاعده‌های رشد، دوری از اتلاف و حرکت در جهت قدر شناسی مصالح، تقرب به فهم تناسبات طبیعی، توجه به کهن الگوها، توجه به شیوه‌های زیستن، تاکید بر رویش نو از نهاد کهنه قابل بیان هستند. قواعد همنشینی اجزای ساختن به صورت سازگار با هستی، مصلحت اندیشی در استخدام مصالح، دقت در شناخت اصالت‌های زندگی و رفتار انسان و توجه به نیت‌های برپایی بناها از منازل قدم گذاشتن در این عرصه است. امروزه موانعی برای پذیرش و باور به استقرار زبان معماری در امتداد زبان هستی وجود دارد که عبارتند از: تغییر نوع نگاه به انسان، جایگزینی حل مساله به جای کشف راز، اصالت یافتن زمان قراردادی به جای زمان حقیقی، کسب منفعت به جای اعطای محبت، جایگزینی کمیت به جای کیفیت که می‌بایست در مورد آنها تامل جدی شود.
Rethinking Architecture Language in Relation to Existence Language
نویسندگان [English]
Hossein Pour Mehdi Ghayem Maghami
Assistant professor at School of Art & Architecture, Yazd University, Yazd, Iran
چکیده [English]
Theorists according to different linguistics paradigms, have tried to define the nature of language of architecture. Different views through philosophy have different expression about language nature of architecture. This paper tries to consider architectural language as a continuations of existence language through Islamic view. So, this research asks if architecture can be connected to roots of existence and by this goal is it going to approach understanding language for architecture. This research is primitive and author is in introduction of subject. Research method is both logical argumentation and descriptive-analytical .In result it can be said there is language for architecture rooted in existence language. It has some principles such as: appearance, likeness, interchangeability, uniqueness, revolution. It has some potentials such as: relation, narration of human life, description, making softness, having meaning. The properties of the language are: understanding potential of materials, approach to rules of growth, approach to natural proportions, attention to archetypes, attention to life styles, and stress on new composition through old ones. There is some introductory steps which are: assembly rules of making adapted to existence, attention to minds in architecture, seeking nobility of life,.….Nowadays, there are some preventions to consider architectural language in hierarchy as a continuation of existence language which are: changing the position of human, problem solving instead of exploring mystery, quantity instead of quality, which must be rethought.
کلیدواژه ها [English]
existence language, architectural language, Root, growth
مراجع
- احمدی، بابک. (۱۳۸۶). چهار گزارش از تذکرة الاولیاء عطار. تهران: نشر مرکز.
- الکساندر، کریستوفر. (۱۳۸۱). معماری و راز جاودانگی. برگردان: مهرداد قیومی بیدهندی. انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
- امینینژاد، علی. (۱۳۹۰). حکمت عرفانی ( تحریری از درس‌های عرفان نظری سید یدالله یزدان‌پناه)، قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
- انصاری، عبدالله. (۱۳۷۶). صد میدان. به اهتمام قاسم انصاری. کتابخانه طهوری.
- اونی، بروس. (۱۳۷۹). مفهوم هستی در قلمرو مابعد الطبیعه. مترجم: محسن ساطع. فصلنامه علمی پژوهشی فلسفه و کلام :پژوهش های فلسفی کلامی. بهار ۱۳۷۹. شماره ۳: ۸۸-۱۰۹.
- ایزوتسو، توشیهیکو. (۱۳۸۵). صوفیسم و تائوئیسم. برگردان: دکتر محمد جواد گوهری. انتشارات روزنه.
- بلخاری قهی،حسن. (۱۳۸۴)."مبانی عرفانی هنر و معماری اسلامی. دفتر اول: وحدت وجود و وحدت شهود". تهران: انتشارات سوره مهر (پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی).
- پورجعفر، محمدرضا، و یگانه، منصور، و فراهانی، مریم. (۱۳۹۵). رویکردی تحلیلی بر تاثیر اندیشه ها در معماری و شهرسازی (تحلیل تطبیقی اندیشه های فلسفی و حکمی). مجله معماری و شهرسازی آرمان شهر. شماره ۱۷. پاییز و زمستان ۱۳۹۵: ۱۸۳-۱۷۳.
- پورجوادی، نصرا...(۱۳۸۵)."پژوهشهای عرفانی. جستجو در منابع کهن (مجموعه یازده مقاله)". تهران: انتشارات نی.
- چامسکی، نوام. (۱۳۷۹). زبان و اندیشه. ترجمه: کورش صفوی. انتشارات هرمس.
- حاجتی، معصومه. (۱۳۹۱). تبیین شعر و فلسفه در اندیشه هایدگر. پایاننامه کارشناسی ارشد فلسفه. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز. دانشکده ادبیات و علوم انسانی. استاد راهنما: محمد اکوان. استاد مشاور: مریم ثقفی.
- حجت، عیسی. (۱۳۸۴). هویت انسانساز. انسان هویت پرداز(تاملی در رابطه هویت و معماری). نشریه هنرهای زیبا. شماره۲۴: ۶۲-۵۵.
- خوشمنش، ابوالفضل. (۱۳۹۲). فطری بودن زبان قرآن. دو فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن .شماره سوم. پاییز و زمستان ۱۳۹۲: ۱۰۰-۸۵.
- دهخدا، علی اکبر(۱۳۵۹) ، لغت نامه فارسی، چاپخانه مجلس شورای ملی، تهران.
- ذوالفقارزاده، حسن. (۱۳۹۰). معمار در آیینه اسما. نشریه صفه. شماره ۵۳. دوره ۲۱: ۳۱-۱۵.
- سامع، سیدجمال، و صافیان، محمدجواد. (۱۳۹۵). واکاوی جایگاه زبان در افق هستیشناسی تودستی هایدگر. نشریه پژوهشهای فلسفی. دانشگاه تبریز. سال دهم. شماره ۱۹. پاییز و زمستان ۱۳۹۵ : ۱۷۳-۲۰۵.
- سلیمانیان، حمیدرضا. (۱۳۸۹). نگاهی به زبان عارفان از چشماندازهای معرفتشناسی و زبانشناسی. نشریه ادبپژوهی گیلان. سال چهارم. شماره ۱۱. بهار ۱۳۸۹: ۱۴۴-۱۶۶.
- عصر ایران. (۱۳۹۶). سایت خبری الکترونیکی. نشانی سایت : www.asriran.com آخرین دسترسی: ۲۶/۲/۱۳۹۶
- فهیمی، رضا، آقا حسینی، حسین و نصر اصفهانی، محمدرضا. (۱۳۹۱). بررسی مفهوم تجلی و انواع آن از دیگاه ابن عربی. دوﻓﺼﻠﻨﺎﻣﺔ ﻋﻠﻤﻲ- ﭘﮋوﻫﺸﻲ ادﺑﻴﺎت ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ داﻧﺸﮕﺎه اﻟﺰﻫﺮا. سال سوم. شماره ۶. بهار و تابستان ۱۳۹۱: ۱۰۱-۱۲۰.
- گراهام، ا.ک. (۱۳۷۸). هستی در زبانشناسی و فلسفه: تحقیق مقدماتی. ترجمه محمد سعید حنایی کاشانی. مجله معارف. دوره شانزدهم. شماره ۲، مرداد-آبان ۱۳۷۸: ۹۵-۸۲.
- گنون، رنه. (۱۳۸۴). سیطره کمیت و علائم آخر الزمان. برگردان: علیمحمد کاردان. مرکز نشر دانشگاهی.
- مندگاری، کاظم. (۱۳۸۴). مجموعه مقالات دومین همایش آموزش معماری: بررسی چالشها. حستجوی راهکارها، ۲۶ آذر ۱۳۸۲، گردآورنده: سید امیرسعید محمودی. ناشر: نگاه امروز.
- نوربرگ شولتز، کریستین. (۱۳۸۱). معماری: حضور، زبان و مکان، برگردان: علیرضا سید احمدیان. تهران: موسسه معمار نشر.
- هایدگر، مارتین. (۱۳۹۱). زبان، خانه وجود (گفتگوی هایدگر با یک ژاپنی)، ترجمه: جهانبخش ناصر. با مقدمه رضا داوری اردکانی. تهران: انتشارات هرمس.
- Conway, Hazel & Rowan Roenisch. (2005). Understanding Architecture and architectural history, 2nd edition, Taylor and Francis Group, London & New York.
- Taurens, Janis. (2015). Meaning and Context in the language of Architecture, pp71-82. www.eki.ee آخرین دسترسی:۲۰/۲/۱۳۹۶:
ابتدای صفحه