میدان قیصریه بهعنوان یکی از عناصر مهم استخوانبندی اصلی دوره صفویه شهر لار و تنها میدان باقیمانده این دوره در استان فارس، به دلیل وقوع تحولات مهم تاریخی در آن اهمیت بسزایی دارد و متأسفانه تاکنون موردمطالعه و بررسی دقیق قرار نگرفته است. به همین منظور در این مقاله ضمن بازنمایی وضعیت پیشین و اولیه فضای باز میدان در دوره صفویه، سیر تحولات تاریخی آن در دورههای مختلف بهویژه در وضع کنونی موردبررسی قرارگرفته است. روش تحقیق در این مقاله، تحلیلی- تاریخی بوده و با بهرهگیری از سفرنامهها، متون تاریخی و اسناد تصویری مرتبط با میدان قیصریه همچنین انجام مطالعات میدانی و برداشتهای دقیق به بازنمایی وضعیت اولیه کالبدی میدان در دوره صفویه و مستندسازی تحولات تاریخی آن در دورههای بعد بهویژه در وضع کنونی پرداختهشده است. نتایج پژوهش میدهد که میدان قیصریه لار بهعنوان یک فضای شهری تحولات متعددی را در سه بعد کالبدی، دسترسی و فعالیتی پس از دوره صفویه تجربه کرده است. این تغییرات عمدتاً شامل پیشروی محدوده طولی مغازهها در دورۀ قاجار، و سپس در دوره پهلوی بوده که منجر به حذف رواق پیرامونی فضای باز میدان میگردد و این رواق در دوره جمهوری اسلامی در سه بدنه شمالی، شرقی و غربی میدان با نمایی متفاوت نسبت به چهره اصیل خود بازسازی میگردد. ایجاد دسترسی سواره به میدان در دوره پهلوی آغازگر تغییرات بنیادی در شکل و عملکرد فضای باز میانی میدان قیصریه میگردد و ماهیت میدان قیصریه بهعنوان یک فضای شهری دچار تغییرات و معضلات جدی در این زمینه میشود و عملکرد میدان از یک فضای شهری به یک گره ترافیکی تنزل پیدا میکند. بررسی و شناخت تحولات میدان نشاندهنده تغییرات ماهوی و ظاهری در میدان بوده که منجر به تضعیف جایگاه آن بهعنوان یک فضای شهری تاریخی شده است و این موضوع در طرحهای بازآفرینی بافت تاریخی لار میبایست موردتوجه قرار گیرد.